Ukazała się książka w opracowaniu ks. prof. Józefa Wołczańskiego

"Arystokrata ducha. Święty arcybiskup Józef Bilczewski (1860 – 1923) we wspomnieniach".

Zawiera ona kilkadziesiąt relacji bezpośrednich świadków życia metropolity lwowskiego, z których wyłania się obraz człowieka o bogatej a zarazem dojrzałej osobowości, wrażliwego na los najniższych warstw społecznych, duchownego dbającego o poprawne relacje z Kościołami innych obrządków katolickich na południowo-wschodnich Kresach Rzeczypospolitej, a także męża stanu pielęgnującego i realizującego marzenia o niepodległej Ojczyźnie po okresie zaborów, realizatora idei właściwie odczytanych z perspektywy ówczesnych znaków czasu.

W przededniu 100. rocznicy śmierci metropolity lwowskiego ob. łac. Józefa Bilczewskiego przypadającej 20 marca br. ukazała się druga, rozszerzona edycja poświęconych mu wspomnień. Urodzony w Wilamowicach (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), inkardynowany na mocy święceń kapłańskich do ówczesnej diecezji krakowskiej, odbył gruntowne studia filozoficzno-teologiczne w Krakowie, Wiedniu, Rzymie i Paryżu. Po doktoracie uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, a profesurę na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie przez dziewięć lat wykładał teologię dogmatyczną dochodząc do funkcji rektora uczelni. W latach 1900-1923 pełnił obowiązki metropolity lwowskiego. Pod jego rządami lokalny Kościół przeżył głęboką metamorfozę religijno-społeczną. Arcybiskup zainicjował na szeroką skalę akcję budowy światyń (328 kościołów i kaplic), erygował 21 parafii oraz 96 filii parafialnych. Był animatorem kultu Eucharystii, Najśw. Maryi Panny i świętych, troszcząc się przy tym o rozwój instytucji społeczno-religijnych. Legitymował się głębokim patriotyzmem, pracowitością i tolerancją. Zmarł 20 marca 1923 r. we Lwowie, beatyfikowany został w 2001 r., a cztery lata później kanonizowany.